Met pijn in mijn hart zeg ik DAG AFRIKA
Door: cynthia
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
25 Juli 2014 | Swaziland, Ezulwini
Nou jongens, voor mij zit het Afrika avontuur erop. Gister middag heb ik besloten om naar huis te gaan met heeeeel veeeel pijn in mijn hart. Ik voel me sinds de tetanus niet goed en ben op deze manier niet in staat om de reis af te maken.
Wat is er nou precies gebeurd? Ik ben gestoken door een mug en liet de beet nog aan mijn reisgenoten zien van hé ik ben de eerste met een muggenbuld, nog niet wetende wat voor een impact het zou hebben. Ik voelde me steeds slechter tot ik vorige week vrijdag flauw viel. Ooh dat komt gewoon door te weinig slaap anders eten etc. En ik ging gewoon weer door zoals altijd. Toen ik zondag last kreeg van mijn ademhaling dacht ik nog, goh cynthia maak je nou niet zo druk en geniet er gewoon van. Zelfs toen ik opgenomen werd in het ziekenhuis had ik nog steeds niet het gevoel dat er echt iets aan de hand was. En toen ik de uitslag van tetanus kreeg dacht ik nog, ooh twee daagjes en we kunnen weer. Ook besefte ik niet dat het best bijzonder was wat ik had. Er is hier namelijk nog nooit iemand geweest die tetanus heeft gekregen na een vaccinatie en helemaal niet van een mug.
Maar ooit komt er toch ook een tijd dat zelfs ik mijn grens moet aangeven en dat was dus gister. Ik voel me al vier dagen hetzelfde. Tetanus heeft minimaal 10 dagen nodig om uit het systeem te komen na antibiotica. Ik zit nu op dag vier en ga het dus nooit redden om optijd beter te zijn voor Mozambique. Dan zit ik dus alleen en de lodge en dat is iets wat ik niet wil.
Ook al voel ik me dan misschien beter, kan ik nooit ergens heen omdat ik hier niemand heb. En alleen op pad gaan vind ik geen fijn idee. Dan blijft er dus nog een optie over, niet de leukste maar wel de beste voor mijn lichaam, namenlijk terug naar Nederland.
Ik heb het er erg moeilijk mee. Deze reis betekende zoveel voor me. Ik heb al mijn spaargeld hier voor gebruikt en na toch wat moeilijke jaren deed ik dit echt voor mijzelf. Dit had/ heeft zo'n grote plek in mijn hart dat ik het moeilijk vind om mijn gevoel uit te schakelen en alleen maar realistisch te kijken naar de situatie.
Ik krijg hier van all out africa en mijn groepsgenoten alle steun wat ontzettend fijn is, maar het niet minder moeilijker maakt. Ook heb ik veel met het thuisfront overlegd. En toen ik hun stem hoordr had ik het toch wel moeilijk, want wat zou ik graag thuis zijn nu zonder die hele vlucht die veel energie gaat kosten. Iedereen thuis staat achter me en dat laten ze ook merken. Ik krijg veel lieve berichtjes en mijn ouders regelen alles met de verzekering. Wat heb ik toch een top mensen om mij heen.
Dat ik naar huis ga betekent niet dat ik dit als een vreselijke vakantie heb ervaren. Want wat heb ik twee ongelovelijke weken gehad met veel emoties, maar ook met intens genieten. Ik kijk zeker terug op een top tijd en weet zeker dat ik hier sterker uit kom en het mij als persoon alleen maar beter maakt. De mensen zijn hier zo aardig en alles gaat lekker op zijn Afrikaans. Kom je te laat, geen probleem. Op sommigen NCP's komen teachers zelf niet opdagen. Ik heb hier dan ook geleerd om flexibeler te zijn en niet alles volgens de regel te willen doen. Laat het maar op je af komen en dan zie je het wel. Alles is hier zo makkelijk en daar kan ik enorm van genieten. En dan de kinderen die elke dag al schreeuwend bij de poort stonden te wachten terwijl je teacher, teacher riepen. En zo blij als je ze optilde en een knuffel gaf. En dan natuurlijk die camera, teacher shoot shoot. Dat zijn de dingen die niemand mij meer kan afpakken, dat zijn mijn momenten. Iemand die speciaal een plekje heeft gekregen is het kindje met downsyndroom en de jongen in het ziekenhuis. Deze twee kinderen hebben zo'n indruk op mij gemaakt en dat waardeer ik enorm.
Natuurlijk heeft Kruger ook indruk op mij gemaakt. Al die wilde dieren in hun natuurlijke omgeving en zo dicht bij. Echt ongelovelijk, daar is een dierentuin niets bij.
Ik wil iedereen ontzettend bedanken. Mijn reisgenoten, all out africa, activity international, mijn familie en met name mijn gezin, alle kinderen van de NCP's, de wilde dieren die zich hebben laten zien, de dokters en iedereen die ik vergeten ben.
Ik ga met een opgelucht en opgeheven hoofd na huis, want deze ervaring kan niemand mij meer afpakken! Ik ben mijzelf enorm tegen gekonen de afgelopen dagen, erger dan ik had verwacht. Hoewel ik het op sommigen momenten echt niet meer zag zitten, sta ik hier nog steeds. Ik ben ontzettend trots op mijzelf op de manier waarop ik me hier doorheen heb geslagen. Nu is het gewoon tijd om te luisteren naar mijn lichaam, die zegt dat het niet meer gaat. De afgelopen dagen herkende ik mijzelf niet meer en dat betekent dan toch echt iets. Hoe enorm jammer ik het ook vind, ik sta 100% achter mijn beslissing en ga thuis lekker uitrusten. Wanneer ik precies.vlieg is nog niet duidelijk. Omdat het om een medische kwestie gaat is het een hoop geregel. Vanochtend ben ik nog naar het ziekenhuis geweest om een bevestiging dat ik echt ziek ben en heb ik nog extra medicijnen gekregen waar ik nu een dagtaak aan heb. Ik moet namenlijk 13 pillen op een dag slikken. De een na eten de ander mag nieg met melk etc...
Met het besluit om naar huis te gaan zal dit ook mijn laatste blog zijn. Misschien dat ik er nog een in Nederland maak om jullie op de hoogte te houden.
Bedankt voor het lezen en wie.weet tot in Nederland.
Wat is er nou precies gebeurd? Ik ben gestoken door een mug en liet de beet nog aan mijn reisgenoten zien van hé ik ben de eerste met een muggenbuld, nog niet wetende wat voor een impact het zou hebben. Ik voelde me steeds slechter tot ik vorige week vrijdag flauw viel. Ooh dat komt gewoon door te weinig slaap anders eten etc. En ik ging gewoon weer door zoals altijd. Toen ik zondag last kreeg van mijn ademhaling dacht ik nog, goh cynthia maak je nou niet zo druk en geniet er gewoon van. Zelfs toen ik opgenomen werd in het ziekenhuis had ik nog steeds niet het gevoel dat er echt iets aan de hand was. En toen ik de uitslag van tetanus kreeg dacht ik nog, ooh twee daagjes en we kunnen weer. Ook besefte ik niet dat het best bijzonder was wat ik had. Er is hier namelijk nog nooit iemand geweest die tetanus heeft gekregen na een vaccinatie en helemaal niet van een mug.
Maar ooit komt er toch ook een tijd dat zelfs ik mijn grens moet aangeven en dat was dus gister. Ik voel me al vier dagen hetzelfde. Tetanus heeft minimaal 10 dagen nodig om uit het systeem te komen na antibiotica. Ik zit nu op dag vier en ga het dus nooit redden om optijd beter te zijn voor Mozambique. Dan zit ik dus alleen en de lodge en dat is iets wat ik niet wil.
Ook al voel ik me dan misschien beter, kan ik nooit ergens heen omdat ik hier niemand heb. En alleen op pad gaan vind ik geen fijn idee. Dan blijft er dus nog een optie over, niet de leukste maar wel de beste voor mijn lichaam, namenlijk terug naar Nederland.
Ik heb het er erg moeilijk mee. Deze reis betekende zoveel voor me. Ik heb al mijn spaargeld hier voor gebruikt en na toch wat moeilijke jaren deed ik dit echt voor mijzelf. Dit had/ heeft zo'n grote plek in mijn hart dat ik het moeilijk vind om mijn gevoel uit te schakelen en alleen maar realistisch te kijken naar de situatie.
Ik krijg hier van all out africa en mijn groepsgenoten alle steun wat ontzettend fijn is, maar het niet minder moeilijker maakt. Ook heb ik veel met het thuisfront overlegd. En toen ik hun stem hoordr had ik het toch wel moeilijk, want wat zou ik graag thuis zijn nu zonder die hele vlucht die veel energie gaat kosten. Iedereen thuis staat achter me en dat laten ze ook merken. Ik krijg veel lieve berichtjes en mijn ouders regelen alles met de verzekering. Wat heb ik toch een top mensen om mij heen.
Dat ik naar huis ga betekent niet dat ik dit als een vreselijke vakantie heb ervaren. Want wat heb ik twee ongelovelijke weken gehad met veel emoties, maar ook met intens genieten. Ik kijk zeker terug op een top tijd en weet zeker dat ik hier sterker uit kom en het mij als persoon alleen maar beter maakt. De mensen zijn hier zo aardig en alles gaat lekker op zijn Afrikaans. Kom je te laat, geen probleem. Op sommigen NCP's komen teachers zelf niet opdagen. Ik heb hier dan ook geleerd om flexibeler te zijn en niet alles volgens de regel te willen doen. Laat het maar op je af komen en dan zie je het wel. Alles is hier zo makkelijk en daar kan ik enorm van genieten. En dan de kinderen die elke dag al schreeuwend bij de poort stonden te wachten terwijl je teacher, teacher riepen. En zo blij als je ze optilde en een knuffel gaf. En dan natuurlijk die camera, teacher shoot shoot. Dat zijn de dingen die niemand mij meer kan afpakken, dat zijn mijn momenten. Iemand die speciaal een plekje heeft gekregen is het kindje met downsyndroom en de jongen in het ziekenhuis. Deze twee kinderen hebben zo'n indruk op mij gemaakt en dat waardeer ik enorm.
Natuurlijk heeft Kruger ook indruk op mij gemaakt. Al die wilde dieren in hun natuurlijke omgeving en zo dicht bij. Echt ongelovelijk, daar is een dierentuin niets bij.
Ik wil iedereen ontzettend bedanken. Mijn reisgenoten, all out africa, activity international, mijn familie en met name mijn gezin, alle kinderen van de NCP's, de wilde dieren die zich hebben laten zien, de dokters en iedereen die ik vergeten ben.
Ik ga met een opgelucht en opgeheven hoofd na huis, want deze ervaring kan niemand mij meer afpakken! Ik ben mijzelf enorm tegen gekonen de afgelopen dagen, erger dan ik had verwacht. Hoewel ik het op sommigen momenten echt niet meer zag zitten, sta ik hier nog steeds. Ik ben ontzettend trots op mijzelf op de manier waarop ik me hier doorheen heb geslagen. Nu is het gewoon tijd om te luisteren naar mijn lichaam, die zegt dat het niet meer gaat. De afgelopen dagen herkende ik mijzelf niet meer en dat betekent dan toch echt iets. Hoe enorm jammer ik het ook vind, ik sta 100% achter mijn beslissing en ga thuis lekker uitrusten. Wanneer ik precies.vlieg is nog niet duidelijk. Omdat het om een medische kwestie gaat is het een hoop geregel. Vanochtend ben ik nog naar het ziekenhuis geweest om een bevestiging dat ik echt ziek ben en heb ik nog extra medicijnen gekregen waar ik nu een dagtaak aan heb. Ik moet namenlijk 13 pillen op een dag slikken. De een na eten de ander mag nieg met melk etc...
Met het besluit om naar huis te gaan zal dit ook mijn laatste blog zijn. Misschien dat ik er nog een in Nederland maak om jullie op de hoogte te houden.
Bedankt voor het lezen en wie.weet tot in Nederland.
-
25 Juli 2014 - 11:46
Nicole:
Een moeilijk maar dapper besluit Cynthia!
Deze reis betekende zoveel voor je, en nu komt de terugreis
Eerder dan verwacht. Goed om naar je lichaam te luisteren.
Thuis wacht een warm front je vast en zeker op.
Sterkte met de terugreis.
Dikke knuffel Nicole -
25 Juli 2014 - 11:48
Louis:
Cynthia raakt mij diep in mijn hart zoo mooi geschreven maakt veel emoties los bij mij.
tot gauw heel veel liefde je vader -
25 Juli 2014 - 11:49
Tanja:
Lieve Cynthia
wat een moeilijke keuze maar ook wat een begrijpelijke keuze. Wel fijn om te lezen dat je toch met een goed gevoel terug gaat naar Nederland, en dat het een weloverwogen keuze is omdat je lichaam dat aan geeft.
Ik hoop dat je snel weet wanneer je kan gaan vliegen, en dat t een rustige vlucht word
xxx -
25 Juli 2014 - 12:00
Jolanda:
Lieve schat,
Met tranen in onze ogen hebben papa en ik dit reisverslag gelezen. Je had het niet beter op papier kunnen zetten. Recht uit je hart. We hebben diepe respect voor je.
We weten dat je al lang naar deze reis uitgekeken had en we hadden je het ook zo gegund maar het geluk zat je helaas niet mee. Toch blijf je positief en daar hebben wij enorme bewondering voor. Je komt hier sterk uit en hebt gelukkig nog kunnen genieten.
We wachten vol ongeduld wanneer wij je weer in de armen kunnen sluiten. Wachten duurt zo lang. Weet dat wij er voor je zijn en dat je de komende tijd in de watten gelegd zult worden.
En zoals mama altijd zegt: het komt allemaal goed schatje!!!!!!!!!!!!!!
Tot gauw.
Heel veel knuffels en kusjes
Mama
-
25 Juli 2014 - 12:37
Jasmijn:
Jeetje Cynthia, wat heftig zeg!
Ik wou dat ik jou twee van mijn weken kon geven, dan hadden we beide 4 geweldige weken gehad.
Heel veel sterkte, hopelijk word je snel weer beter als je weer terug bent in Nederland!
Liefs,
Jasmijn -
25 Juli 2014 - 12:37
Jasmijn:
Jeetje Cynthia, wat heftig zeg!
Ik wou dat ik jou twee van mijn weken kon geven, dan hadden we beide 4 geweldige weken gehad.
Heel veel sterkte, hopelijk word je snel weer beter als je weer terug bent in Nederland!
Liefs,
Jasmijn -
25 Juli 2014 - 13:42
Myrthe:
Lieve Cynthia, wat jammer zeg dat de reis van je dromen hier eindigt. Je had het er al vanaf het begin over toen ik je leerde kennen en had je een geweldige tijd gegund. Ik vind het super knap van je hoe positief je blijft onder deze omstandigheden. Ik hoop voor je dat je snel weer thuis bent, zodat je je familie weer in de armen kunt sluiten!
liefs Myrthe -
25 Juli 2014 - 15:04
Regina:
Hallo dappere en lieve Cynthia, ik lees hier jouw verslag en ben erg trots op jou! Die eerste weken pakken ze jou inderdaad niet meer af, maar wat jammer dat jou dit nu moet overkomen! Je keek zo uit naar deze reis, en je had er zo'n zin in! Ik weet van mama, dat ze druk bezig zijn met alles in kannen en kruiken te krijgen, je mag echt blij zijn met zulke fijne en lieve ouders! Ik hoop dat alles nu snel geregeld wordt en dat je gauw weer thuis bent! Lieverd sterkte en heel veel liefs van ons allemaal! xxx -
25 Juli 2014 - 15:50
Linda:
Cynthia, met traantjes over mijn wangen lees ik je blog wat moet jij ontzettend trots op jezelf zijn. Ik weet wat deze reis voor je betekende, en de beslissing om terug naar huis te gaan daardoor nog moeilijker was. Maar zoals jezelf al schrijft je hebt ook hele mooie herinneringen aan je reis! Een hele dikke knuffel en een kus Linda -
25 Juli 2014 - 22:58
Illona:
wauw die zag ik niet aankomen. Sterkte! Je hebt een hele mooie indruk van Afrika gekregen ondanks alles en geleerd wie je bent, dats het beste wat zon reis kan doen!
sterkte en fijne reis terug
liefs -
26 Juli 2014 - 18:00
Jolene:
Lieve Cynthia,
Wat ontzettend jammer dat je reis zo eindigd. Maar ik denk dat je in die twee weken heel veel geleerd en gezien hebt. Met in het bijzonder hoe sterk je zelf bent! Dit is een ervaring die je mee kunt nemen en je nog je hele leven kunt gebruiken. Wanneer er een moeilijke tijd is, kun je terug denken aan Afrika en dat je dingen aan kunt wat je van te voren niet gedacht had. Nu eenmaal de keuze gemaakt is om terug naar huis te gaan hoop ik voor je dat je snel kunt gaan vliegen, snel thuis weer opknapt in je vertrouwde omgeving en weer bij je gezin kunt zijn. Heel veel succes voor de komende dagen. En denk eraan twee weken lijkt kort, maar dat wat je geleerd heb kun je je hele leven gebruiken!
Liefs Jolene -
26 Juli 2014 - 19:56
Kim:
Hej Cynthia,
Wat ontzettend vervelend voor jou om je reis zo te moeten afsluiten!
Ik heb enorm genoten van je verslagen, Zoooo herkenbaar!!!! Echt super.
Goed van je om naar je lichaam te luisteren.
Ik wens je een goede terug reis toe en hoop voor je dat je jezelf snel weer wat beter gaat voelen!
Dikke knuffel Xx Kim
-
27 Juli 2014 - 20:33
Laura Drijfhout:
Hee meid!
Wauw wat heftig allemaal zeg! Maar wat mooi verteld en wat hoed dat je het zo ervaart! Daar kan ik nog wat van leren! Fijn dat je toch hebt kunnen genieten en de sfeer kon proeven daar! Hopelijk voel je je straks thuis snel beter, en misschien krijg je nog wel eens de kans om het allemaal dunnetjes over te doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
