360 graden draaien met tetanus
Door: cynthia
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
22 Juli 2014 | Swaziland, Ezulwini
Ik maak het wel erg spannend voor mijzelf deze vakantie. Zaterdag stond ik op en voelde ik me op de vermoeidheid na best wel goed, dus besloot ik om mee te gaan met ziplinen. In de bus ging het goed en hebben we wat mooien uitzichtpunten bezocht. Nog steeds ging het goed. Aan het einde van de rit kreeg ik last van mijn nek, maarja wat wil je met al die hobbelige wegen!? Tijdens het avondeten was ik erg moe maar ook daar zocht ik niks achter. IK was de dag daarvoor immer neer gegaan. En OMG wat hadden we een luxe kaner!! omdat we met teveel waren kregen we twee persoonkamers. Ik deelde ik kamer met Fiona (Zwitserland) we hebben zeker vijf minuten staan te gillen gevolgd door allemaal selfies op bed en in de badkamer.
Ik ben maar vroeg naar bed gegaan want wilde ziplinen absoluut niet missen. Maar de nacht was weer vreselijk!! ik heb nauwelijks een oog dicht gedaan en had moeite met ademen. Op zondag stortte ik bij het ontbijt dan ook in en zat het ziplinen er niet meer in voor mij. Ik ben door iemand van All out africa opgehaald die me terug heeft gebracht naar de lodge waar ik geslapen heb. Toen ok wakker werd had ik weer last van mijn ademhaling maar kreeg ik het gelukkig onder controle door wat oefeningen. Helaas kreeg ik het later niet onder controle en ben ik met veel moeite op de veranda gekomen waar ik ben opgevangen door Nat en amé. Die hebben er voor gezorgd dat ik naar het ziekenhuis werd gebracht met Maria. Het engels van Maria is ook erg slecht dus goede communicatie zat er niet in. In het ziekenhuis duurde het zeker 20 minuten voordat ik eindelijk aan de beademing werd gelegt. Dat waren de langste 20 minuten ever. Helaas werkte deze beademing niet en kreeg ik andere die eindelijk begon te werken. Maria vond het volgens mij eng want ze was meer de kamer uit dan in. Het kon me niets schelen ik kon tenminste ademhalen. Ze hebben bloed geprikt en een hartfilmpje gemaakt en toen ik mijn volgende symptomen kreeg was het duidelijk dat ik tetanus had. Mijn kaken stonden stijf op elkaar wat erg pijnlijk was. Ik wilde mijn hoofd wel 360 graden draaien en mijn ogen draaide alle kanten op. Volgens maria liep ik blauw aan. De dokters zijn hier niet zo snel en pas naar anderhalf uur kreeg ik spierverslapper. Jezus wat had ik pijn zeg. Ik dacht eerst dat het van de drugs kwam die ze me hadden gegeven en ik had al gezworen dat ik de drugs nooit zou aanraken. Ik was helemaal uitgeput en ben toen in slaap gevallen wetende dat ik nog 24 uur zou moeten blijven.
Maar goed hoe kom ik nou aan tetanus. Ik ben er voor ingeënt in Nederland. De arts vertelde dat het door mijn.muggenbeet komt en dat er altijd een kans is dat je het krijgt. Nou lekker dan, daar lig je in een ziekenhuis voor het eerst van je leven aan de andere kant van de wereld met tetanus. Gelukkig kon ik er vrij rustig onder blijven omdat ik weet dat ik hier gesteund wordt. En dat bleek ook zo te zijn. Merel en Brechtje kwamen op visite en wilde zelfs de nacht hier door brengen. Wat was ik opgelucht want ik was best wel bang voor weer een aanval op mijn ademhaling. Dat gebeurde ook en ik werf weer aan de beademing gelegt. De meiden hebben spullen voor mij gehaald in de lodge en Brechtje kwam niet meer terug. Ze vond het te eng wat ik best wel snap eb ik neem er dan ook helemaal niets kwalijk. Ben al lang blij dat ze kwam en dat ik haar telefoon mocht gebruiken om naar huis te bellen. Want hoe ga je dat aan het thuisfront vertellen?? hé ik lig aan de andere kant van de wereld in het ziekenhuis met tetanus. Gelukkig heeft Merel het woord gedaan en kreeg ik toen zelf mama aan de lijn. Het was zo fijn om haar stem te horen met de woorden het komt allemaal goed schatje. Dus bedankt mam en natuurlijk de rest van de familie van wie ik weet dat ze achter me staan.
Maar goed Jaimy kwam nu mee ipv Brechtje en gelukkig heb ik geen aanvallen gehad. Omdat ik erg moe was viel ik al vroeg in slaap dus echt gezellig gezelschap was ik niet! De nacht duurde weer erg lang want ik werd om drie uur wakker van dat geweldige matras en al die slangetjes. De cd van racoon heb ik drie keer geluistert toen ik toch weer in slaap ben gevallen.
Maandag ben ik nog getest op malaria en hebben ze nog een foto gemaakt. En meteen stonden ze weer met een rekening onder me ogeb die ik weigerde te betalen. Ik heb bijna de hele dag alleen gelegen omdat die meiden het programma gingen volgen wat ik ook absoluut wilde. Maar wat duurt de dag dan lang. Van me zij op me rug op me andere zij Een boek, muziek, dit blog schrijven, ik heb echt vanalles gedaan maar toch helemaal niet wat logisch is natuurlijk. Het was nog niet zeker of ik voor de nacht naar huis mocht,maar om vijf uur kwam het verlossende woord nadat we eerst uitvoerig het wk hadden besproken, ik mocht naar huis!! ik was heel blij, maar van de andere kant ook best wel bang. Want wat als er iets met mijn ademhaling zou gebeuren of ik weer rare trekken zou krijgen. Er zou dan niemand zijn met een zuurstofmasker of spierverslappers. Eigenlijk hoefde ik me daar geen zorgen om te maken want ik heb genoeg souveniers mee gekregen van het ziekenhuis, maar liefst zeven zakjes met leuke gekleurde pilletjes. Die zijn onder andere ook voor mijn ademhaling, spieren, duizeligheid, medicatie voor de bacterie en nog meer shit.
Als ik er zo op terug kijk ben ik eigenlijk best wel trots op mijzelf. Ik heb me hier toch maar even doorheen geslagen. Natuurlijk waren er mensen die me steunde en bleven slapen maar de rest heb ik helemaal alleen gedaan. En dat allemaal in een vreemd land, vreemde mensen en een vreemde taal! ik heb het gevoel dat ik er alleen maar sterker uit kom.
Nu is het alleen nog even afwachten wanneer ik kan beginnen en of ik mee mag naar Mozambique. De ziekenhuizen daar zijn namelijk niet zo goed en schoon als hier en dat zou een risico zijn die we liever niet nemen. Dus als het nodig is blijf ik deze week in de lodge. Vandaag is er toch niks omdat de koning jarig is, dus dan zou ik maar drie dagen missen om een fantastische tijd in Mozambique te krijgen.
Inmiddels is mijn kamergenoot wakker en hoor ik dat ik nogal rara dingen heb gezegt door waarschijnlijk een van die leuke gekleurde pilletjes die voor het slapen zijn. Ik heb onder andere gezegt dat ik stoned ben en nooit aan de drugs wil en dat ik op een andere plek in de wereld ben maar niet in het hier en nu, hahaha het pilletje heeft wel zijn werk gedaan want ik heb heerlijk geslapen en voel me weer iets beter!!
Volgens mijn groepsgenoten en de mensen van all out africa wordt ik hier beroemd, haha. Er is namenlijk nog nooit iemand geweest die tetanus heeft gehad na een vaccinatie en zeker niet van een insectenbeed. Haha of ik daar zo trots op moet zijn weet ik niet, maar schrijf in ieder geval geschiedenis!
Ik ben maar vroeg naar bed gegaan want wilde ziplinen absoluut niet missen. Maar de nacht was weer vreselijk!! ik heb nauwelijks een oog dicht gedaan en had moeite met ademen. Op zondag stortte ik bij het ontbijt dan ook in en zat het ziplinen er niet meer in voor mij. Ik ben door iemand van All out africa opgehaald die me terug heeft gebracht naar de lodge waar ik geslapen heb. Toen ok wakker werd had ik weer last van mijn ademhaling maar kreeg ik het gelukkig onder controle door wat oefeningen. Helaas kreeg ik het later niet onder controle en ben ik met veel moeite op de veranda gekomen waar ik ben opgevangen door Nat en amé. Die hebben er voor gezorgd dat ik naar het ziekenhuis werd gebracht met Maria. Het engels van Maria is ook erg slecht dus goede communicatie zat er niet in. In het ziekenhuis duurde het zeker 20 minuten voordat ik eindelijk aan de beademing werd gelegt. Dat waren de langste 20 minuten ever. Helaas werkte deze beademing niet en kreeg ik andere die eindelijk begon te werken. Maria vond het volgens mij eng want ze was meer de kamer uit dan in. Het kon me niets schelen ik kon tenminste ademhalen. Ze hebben bloed geprikt en een hartfilmpje gemaakt en toen ik mijn volgende symptomen kreeg was het duidelijk dat ik tetanus had. Mijn kaken stonden stijf op elkaar wat erg pijnlijk was. Ik wilde mijn hoofd wel 360 graden draaien en mijn ogen draaide alle kanten op. Volgens maria liep ik blauw aan. De dokters zijn hier niet zo snel en pas naar anderhalf uur kreeg ik spierverslapper. Jezus wat had ik pijn zeg. Ik dacht eerst dat het van de drugs kwam die ze me hadden gegeven en ik had al gezworen dat ik de drugs nooit zou aanraken. Ik was helemaal uitgeput en ben toen in slaap gevallen wetende dat ik nog 24 uur zou moeten blijven.
Maar goed hoe kom ik nou aan tetanus. Ik ben er voor ingeënt in Nederland. De arts vertelde dat het door mijn.muggenbeet komt en dat er altijd een kans is dat je het krijgt. Nou lekker dan, daar lig je in een ziekenhuis voor het eerst van je leven aan de andere kant van de wereld met tetanus. Gelukkig kon ik er vrij rustig onder blijven omdat ik weet dat ik hier gesteund wordt. En dat bleek ook zo te zijn. Merel en Brechtje kwamen op visite en wilde zelfs de nacht hier door brengen. Wat was ik opgelucht want ik was best wel bang voor weer een aanval op mijn ademhaling. Dat gebeurde ook en ik werf weer aan de beademing gelegt. De meiden hebben spullen voor mij gehaald in de lodge en Brechtje kwam niet meer terug. Ze vond het te eng wat ik best wel snap eb ik neem er dan ook helemaal niets kwalijk. Ben al lang blij dat ze kwam en dat ik haar telefoon mocht gebruiken om naar huis te bellen. Want hoe ga je dat aan het thuisfront vertellen?? hé ik lig aan de andere kant van de wereld in het ziekenhuis met tetanus. Gelukkig heeft Merel het woord gedaan en kreeg ik toen zelf mama aan de lijn. Het was zo fijn om haar stem te horen met de woorden het komt allemaal goed schatje. Dus bedankt mam en natuurlijk de rest van de familie van wie ik weet dat ze achter me staan.
Maar goed Jaimy kwam nu mee ipv Brechtje en gelukkig heb ik geen aanvallen gehad. Omdat ik erg moe was viel ik al vroeg in slaap dus echt gezellig gezelschap was ik niet! De nacht duurde weer erg lang want ik werd om drie uur wakker van dat geweldige matras en al die slangetjes. De cd van racoon heb ik drie keer geluistert toen ik toch weer in slaap ben gevallen.
Maandag ben ik nog getest op malaria en hebben ze nog een foto gemaakt. En meteen stonden ze weer met een rekening onder me ogeb die ik weigerde te betalen. Ik heb bijna de hele dag alleen gelegen omdat die meiden het programma gingen volgen wat ik ook absoluut wilde. Maar wat duurt de dag dan lang. Van me zij op me rug op me andere zij Een boek, muziek, dit blog schrijven, ik heb echt vanalles gedaan maar toch helemaal niet wat logisch is natuurlijk. Het was nog niet zeker of ik voor de nacht naar huis mocht,maar om vijf uur kwam het verlossende woord nadat we eerst uitvoerig het wk hadden besproken, ik mocht naar huis!! ik was heel blij, maar van de andere kant ook best wel bang. Want wat als er iets met mijn ademhaling zou gebeuren of ik weer rare trekken zou krijgen. Er zou dan niemand zijn met een zuurstofmasker of spierverslappers. Eigenlijk hoefde ik me daar geen zorgen om te maken want ik heb genoeg souveniers mee gekregen van het ziekenhuis, maar liefst zeven zakjes met leuke gekleurde pilletjes. Die zijn onder andere ook voor mijn ademhaling, spieren, duizeligheid, medicatie voor de bacterie en nog meer shit.
Als ik er zo op terug kijk ben ik eigenlijk best wel trots op mijzelf. Ik heb me hier toch maar even doorheen geslagen. Natuurlijk waren er mensen die me steunde en bleven slapen maar de rest heb ik helemaal alleen gedaan. En dat allemaal in een vreemd land, vreemde mensen en een vreemde taal! ik heb het gevoel dat ik er alleen maar sterker uit kom.
Nu is het alleen nog even afwachten wanneer ik kan beginnen en of ik mee mag naar Mozambique. De ziekenhuizen daar zijn namelijk niet zo goed en schoon als hier en dat zou een risico zijn die we liever niet nemen. Dus als het nodig is blijf ik deze week in de lodge. Vandaag is er toch niks omdat de koning jarig is, dus dan zou ik maar drie dagen missen om een fantastische tijd in Mozambique te krijgen.
Inmiddels is mijn kamergenoot wakker en hoor ik dat ik nogal rara dingen heb gezegt door waarschijnlijk een van die leuke gekleurde pilletjes die voor het slapen zijn. Ik heb onder andere gezegt dat ik stoned ben en nooit aan de drugs wil en dat ik op een andere plek in de wereld ben maar niet in het hier en nu, hahaha het pilletje heeft wel zijn werk gedaan want ik heb heerlijk geslapen en voel me weer iets beter!!
Volgens mijn groepsgenoten en de mensen van all out africa wordt ik hier beroemd, haha. Er is namenlijk nog nooit iemand geweest die tetanus heeft gehad na een vaccinatie en zeker niet van een insectenbeed. Haha of ik daar zo trots op moet zijn weet ik niet, maar schrijf in ieder geval geschiedenis!
-
22 Juli 2014 - 09:53
Myrthe:
Jeetje Cynthia, dat nou precies jou dit allemaal weer moet overkomen..
Ik weet wel zeker dat jij er sterker uit komt!
Ik hoop dat je nog een leuke tijd tegemoet gaat, zonder ziekenhuis bezoekjes!
Liefs, x -
22 Juli 2014 - 11:40
Papa:
Hoi schat
wat waren wij geschrokken toen we gebeld werden maar nu ik jou verhaal lees ben ik super trots op jou.
wat is dit mooi en duidelijk omschreven ook knap dat voor Mozambique wil gaan maar luister wel naar je lichaam.
blijf mooie verslagen schrijven want ik geniet hier van.
-
22 Juli 2014 - 11:51
Minetta:
Hoi Cynthia,
Nou jij weet het allemaal wel spannend te maken zeg...
tjonge jonge wat jou allemaal niet overkomt in Afrika
Maar ik lees dat je goed gesteund wordt en dat is fijn :-)
Nou meisje ik hoop dat het nu klaar is met ziek zijn en dat je weer volop kan genieten!
liefs Minetta -
22 Juli 2014 - 12:31
Jolene:
Chynthia, was een horror verhalen! Knap van je dat je er op een positieve manier op terug kijkt en je daardoor sterker uit komt. Ik hoop dat je je gauw weer fit voelt om de reis goed af te sluiten. Fijn dat je er in ieder geval niet alleen voor staat. Beterdchap en zet hem op!
Liefst Jolene -
22 Juli 2014 - 12:58
Nicole:
He Cynthia,
Jeetjemina zeg wat ben jij stoer zeg.... ! En dan nog uitkijken naar het volgende avontuur.
En dan in een ziekenhuis is het buitenland in zo'n land. Daar wil je niet aandenken.
Hopelijk knap je snel op en kun je weer gaan genieten.
Dikke knuffel vanuit Ooij
X
Nicole -
22 Juli 2014 - 13:00
Yvette:
Wauw Cynthia.. Wat heftig allemaal, maar super om te lezen hoe sterk je bent en hoe je, je hier door heen hebt geslagen.
Heel veel succes nog de komende tijd en geniet er van!!
X -
22 Juli 2014 - 20:29
Regina:
Hallo lieverd, ik had je al via facebook geschreven, ik kan het niet laten om nog even te schrijven dat wij hier trots op jou zijn! Beterschap verder en hopelijk ga je nog een week genieten in Mozambique! Liefs xxx -
22 Juli 2014 - 20:44
Wilma:
Hoi Cynthia,
Wat een mug allemaal niet kan veroorzaken, terwijl je denkt met je inenting helemaal beschermd te zijn! Wat een pech. Wel weer top zoals jij je er doorheen slaat. Gelukkig dat de anderen zo lief met je meeleven. Hopelijk was het dit en gaat het nu bergopwaarts om nog van de rest te genieten.
Dikke knuffel,
Wilma -
22 Juli 2014 - 21:08
Theo:
Hi Cynthia,
..........je kunt enorm trots op jezelf zijn. Maar vind je het niet genoeg zo? :) Geniet van de rest van jouw reis.
Gr. Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
